De volgende landweg na de Vinkeveense plassen sla ik in, Miki vraagt wat ik van plan ben. Verplichte rookpauze schat, want ook al ruikt de Fart naar een volle pamper, je mag er nog steeds niet in roken. Algemeen probleem met leen en huurauto’s.
We stappen weer in en de sleutel gaat automatisch naar de juiste plaats, alleen zit daar het contactslot niet. Wake-up-call, hand en voetrem, N en dan pas op de grond starten. Ach, ik begin het al te leren. Dan omkeren, moet een eitje zijn toch? Het ding heeft een draaicirkel van een 10-tonner, dus in 3 keer staan we weer in de juiste richting, dat had ik met de 7 in één keer gered. Of is dat alleen mijn gevoel maar?
Miki krijgt het ineens in haar hoofd naar een bepaalde winkel in Rotterdam te gaan, alleen hebben we het adres niet. Als vrouwenkenner vraag ik niet wat voor een winkel dat wel mag zijn. We zijn dicht bij Hoofddorp en ik moet het koffie apparaat nog uitzetten en even op google maps kijken waar ze nu eigenlijk naartoe wilt. Ja, google maps, de kaart die ik van Rotterdam heb is nog van vóór de oorlog. Dus dat schiet niet op.
Miki: “er zit een navigatiesysteem in die Smart hoor”, en begint nog voor we thuis zijn het adres in te voeren. Dat adres heeft ze even via SMS van haar zoon, Robin, doorgekregen. Het eerste wat ik hoor van de navigatiedame is “keer bij de eerst volgende gelegenheid alstublieft om”. Maar ik wil eerst naar huis!! Miki zet het navigatie-gedoe uit omdat ik er toch niet naar luister. Wel beleefd hoor zo’n weg-wijs-wijffie. Daar kan de gemiddelde kaartlezende vrouw best nog wat van leren.
Elke keer als ik in de Smart wil stappen loop ik achter het ding om, steevast loop ik de deur voorbij en sta dan ineens vóór het doosje. Teruglopen en de deur open doen. Gewoonte, maar de handgreep zit dan ook zowat boven de achterbumper. Na het ritueel slachten .. Uhh starten, zet Miki de navigatie weer aan, op naar Rotterdam. Deze keer neem ik wel de snelweg in de hoop dat er file staat. Niet dus, nou ja gas dan maar. Gaat inmiddels vrij soepel maar dan draai ik de A4 op, ik heb het gaspedaal op de bodem maar het duurt een kwartier voordat ik de toegestane 120 km/h haal. In die tijd ben ik al weer bij het aquaduct van de ringvaart en moet terug naar 100. Ja zeg, ben ik eindelijk op snelheid mag het ineens niet meer.
Ik besluit een tempo aan te houden tussen de 90 en 100 km/h, dat betekent dus dat ik op de rechter baan rij. Ik weet niet hoe het ding het doet maar ik blijf van rijbanen wisselen zonder aan het stuur te draaien. Maar goed dat er geen zijwind is, anders had ik 5 banen breed nodig gehad. Daarmee is mijn eerdere vermoeden bevestigd dat een Smart niet op de snelweg thuis hoort! “Houdt rechts aan richting Delft” klinkt het uit het navigatiesysteem ter hoogte van het Prins Claus plein. Hou op hè, alsof ik dat niet weet. Verder overleven we de rit naar Rotterdam, ik weet waar Miki naar toe wil en het weg-wijs-meisje ook. Nu wil het geval dat ik een kortere route weet. Dat valt bij de navi-dame niet in goede aarde en ik besluit naar de verdere aanwijzingen van de elektro-meid te luisteren.
Dat had ik beter niet kunnen doen, in centrum Rotterdam wordt ik achter het stadhuis door een onmogelijk straatje geleid. “Ga hier rechtsaf”… Nee dus want daar is een markt. Ze protesteert niet als ik rechtdoor rij en berekent razendsnel een alternatieve route. “Ga bij de volgende kruising rechtdoor” Kan niet, de weg is opgebroken dus ik moet nu wel rechts af.
“Ga na 50 meter linksaf”, kan niet want de weg is nog steeds opgebroken. Dus na die 50 meter sla ik rechtsaf, krijg ik ineens te horen dat ik “gearriveerd” ben. Oh ja? Meen je dat nou? Ik kijk naar het straatnaambordje en ja hoor ik ben in de straat die we zochten. Het enige probleem is dat we voor huisnummer 106 staan terwijl Miki nummer 6 had ingevoerd. Nou ja, zeikerd die erop let. Parkeren dan maar… ergens.
Het leuke is er allang vanaf, nu eens kijken of zo’n Smart dan handig is. Ik zie een klein parkeer plekje en probeer de 2-keer-1-persoons-sportschoen erin te proppen. Dat had best gekund als de draaicirkel geen 300 meter geweest was. Na vier keer heen en weer gestoken te hebben in het parkeergat sta ik een halve meter van de stoep en blijkt dat er zowel vóór als achter nog ruim een meter ruimte is. Nou ja, de 7 had ik er niet tussen gekregen en het gevalletje staat niemand in de weg.
Mijn telefoon gaat, “Met Peter, je auto is klaar”, en dat moet je me precies nu laten weten? Nou, ik kom er zo snel mogelijk aan! “Wat vind je van de Smart?” uhhh, je krijgt hem terug!
Stilte aan de andere kant, ik vraag nog “tot hoe laat ben je open?” en er komt een bedeesd antwoord… “tot 5 uur”. Maak je geen zorgen, ik ben er wel vóór die tijd!
Wordt vervolgd,
Nico.