Pixel reparatie van het instrumenten cluster. Deel 1.

In de 740 facelift zit een instrumentencluster met enige pixel uitval, een bekend probleem. Deze heeft echter een dusdanig probleem dat het zo goed als onmogelijk is om iets te kunnen opmaken uit de 40 punten die nog werken. Ik heb werkelijk geen idee of de motor in “notprogramm” loopt, het koelwater bijgevuld moet worden, of dat het toevallig de ruitensproeier is? Uit het display kan je het in ieder geval niet opmaken.

Dus wat doe je dan? Heel goed, je vult gewoon alles bij. Op een bepaald moment gaat het toch irriteren, zeker als die knul bij de APK ook nog een verkeerde kilometerstand op het formulier zet. Kan ik hem niet kwalijk nemen, het is gewoon onleesbaar. Dan zit er tot overmaat van ramp een RDC op wat niet werkt en bij elke start een foutmelding geeft. (RDC = Reifen Drück Controle.) Daar werd ik al snel gek van en die melding heb ik er met NCS even uitgecodeerd. Niet dat ik het niet werkend wil hebben maar het is op dit moment even geen prioriteit. Zo zijn er nog meer dingen die gemeld worden maar waarvan ik geen idee heb wat het moet voorstellen.

Gelukkig kan ik de auto uitlezen en dan komt er wel het één en ander aan het licht, bijvoorbeeld dat er een fout in de LKM zit, de IKE niet goed werkt, dat er van de acht parkeersensors maar vier werken en dat er een kortsluiting in de extra waterpomp voor het interieur zit. Het meeste wordt overigens niet in het instrumentencluster gemeld maar zijn wel punten van aandacht. En zo heb ik wel meer dingen gevonden.
Hoofdzaak is dat ik weer ga zien wat het instrumenten cluster mij duidelijk probeert te maken.

Ik ga eens op het internet kijken hoe je ook alweer een pixel-fix doet, ik heb het al meerdere keren gezien maar even oude kennis opfrissen is nooit weg, Ik vind een uitgebreide beschrijving en lees die nog eens aandachtig door. De naalden van kilometerteller enzo hoeven er niet vanaf maar je moet dan wel vier gaatjes gaan boren in je cluster. Liever haal ik de naalden eraf maar die zitten muurvast, dus toen heb ik besloten voor de gaatjes-boor methode te gaan. Overigens beschreven door een Fin die voor Engels op school nooit een voldoende gehaald heeft volgens mij. Met die informatie in mijn hoofd ga ik beginnen, ik heb er nog niet genoeg vertrouwen in om het direct op mijn cluster uit de “nieuwe 7” te doen dus neem ik het oude cluster uit mijn PFL om te oefenen. Dat cluster lag toch al in de schuur omdat ik een perfect werkend cluster in de oude 7 had gezet.

Mooi, beginnen dus maar. Het oude cluster is vrij makkelijk open te krijgen als je weet hoe het moet, Dit cluster heeft een losse IKE en dat maakt het een stuk simpeler. Niet zo simpel dat je geen handen tekort komt, met een beetje doorzettingsvermogen en “kunst en vliegwerk” kan je in je eentje het cluster prima openen. Kost drie liter zweet en de in het wild voorkomende spierkrampen. Geduld van den Bos, geduld! Alles komt goed, willen moet je, gewoon willen en je niet gek laten maken door een dom stuk plastic. De frustratie staat tegen het plafond terwijl ik als een octopus met 3 armen te kort tegelijkertijd de borgpennen probeer te draaien, de klemmetjes aan de zijkant probeer open te houden en de connector aan de achterzijde probeer los te wrikken. Ik ga min of meer onverstoord door maar kan niet voorkomen dat ik op een zeker moment mijn eindeloze geduld verlies en luid roep: “welke debiel van een Germaan heeft dit verzonnen”! Het is duidelijk tijd voor een pauze.

Het kapje komt eindelijk los zonder het te slopen, zo hé, dat valt niet echt tegen. Eens kijken, gaatjes boren, juist. Ik haal de boormachine uit de schuur en stop er een 5mm boortje in, later las ik dat je met een klein boortje moet beginnen, iets van 2,5mm en dan steeds iets groter. Ja lekker, het 5mm boortje is zo bot als het achtereind van een varken maar ik druk door. Het is maar plastic en terwijl de stukken om mijn oren vliegen bedenk ik dat dit niet de juiste methode is. Oké, het eerste gaatje is geboord en daar zie ik zowaar het kopje van een torx schroefje. Dat geeft de burger moed en ik begin aan het tweede gaatje. Heeej, hoe kan dat nu, er zit geen schroefje onder. Heb ik het gaatje op de verkeerde plaats geboord zeg! Uithollen dat gat en ik zal er wel komen, dacht ik… Uiteindelijk is de kniptang er aan te pas gekomen om mij toegang te verschaffen tot de kop van het schroefje. Als je dan denkt dat ik van mijn fout geleerd heb dan heb je het mis, het derde gat leverde een soortgelijke toestand op. En dan zeggen ze dat ik eigenwijs ben, ik heb geen idee waar mensen dat vandaan halen.

Na wat breek en hakwerk zijn alle 4 de schroefjes toegankelijk en ik draai ze er met dol enthousiasme uit. Helemaal, dat moet je niet doen. Die kleine etters hebben de neiging om onder het plastic (wat er nog van over is) te verdwijnen. Juist ja, wat een klusje van 2 uur had moeten zijn is op dit moment al 3 en een half uur onderweg. Geduld geduld, heb ik wel maar het is al weer tijd voor een pauze voordat het geheel door het open venster in de tuin beland. Eigenlijk kan het me helemaal niet boeien waar die schroefjes gebleven zijn, ik ben aan een oud cluster bezig wat toch niet in mijn huidige 7 gebruikt kan worden. Ik leg de zooi op zijn kop en daar komen al 2 schroefjes spontaan naar buiten, de derde kan ik met een pincet pakken en de laatste lijkt voorgoed verdwenen te zijn.

Het is voorlopig even genoeg, na bijna 4 uur heb ik het display er bijna af maar niet helemaal. Tijd voor een pilsje en morgen weer verder.

Wordt vervolgd,
Nico.